20–lecie powstania Rodziny Kolpinga w Brzesku

Uroczystą Mszą św. pod przewodnictwem bp. Wiesława Lechowicza, delegata Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji rozpoczęły się obchody 20-lecia powstania Rodziny Kolpinga w Brzesku. Podczas uroczystości w kościele pw. św. Jakuba były obecne relikwie bł. Adolpha Kolpinga. Wieczorną Mszą św. rozpocznie się ich peregrynacja w brzeskiej parafii.

Biskup Lechowicz podczas spotkania z Rodziną Kolpinga i także podczas homilii podziękował działaczom za troskę o emigrantów i rodziny dotknięte wyjazdami zagranicznymi. Wskazywał też, że być żywą ikoną miłosiernego Jezusa oznacza patrzeć Jego oczami miłości, dostrzegać potrzeby duchowe i materialne oraz wychodzić im naprzeciw poprzez konkretne działania.

Dzieło Kolpinga, powstało przed 150 laty, aby otaczać opieką socjalną i duszpasterską robotników, którzy w XIX w. wędrowali za chlebem. Brzeska Rodzina Kolpinga pomaga tym, którzy dziś muszą wyjechać do innych krajów.

Osoby należące do Rodziny Kolpinga zachęcają tych, którzy chcą wyjechać za granicę oraz ludzi, którzy są już w innych krajach lub ich rodziny do nawiązywania kontaktu z biurem Kolpinga w Brzesku przy ul. Kościuszki 33, w każdą środę o godz. 10:00 – 11:00, lub pod nr tel. 14 68 62 302.

Rodzina Kolpinga ma dane na temat ośrodków Duszpasterstwa Polskiego w krajach europejskich (adresy parafii, miejsca i godziny Mszy św. w języku polskim). Ponadto w kościele w Brzesku odbywają się nabożeństwa pt. „Godzina Łączności Modlitewnej z Polonią”. Prowadzi je prezes Rodziny Kolpinga w Brzesku ks. Zygmunt Bochenek.

Stowarzyszenie „Rodzina Kolpinga” działa przy parafii Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i św. Jakuba Apostoła od 1995 roku.
Za cel stawia sobie m.in. kształtowanie postaw chrześcijańskich i obywatelskich swoich członków, jak też społeczności lokalnej; wspieranie osób bezrobotnych, starszych, młodzieży; promocję wolontariatu; przeciwdziałanie wszelkim formom patologii społecznych.
Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez organizowanie konferencji, seminariów, pielgrzymek oraz kursów dokształcających w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych. Ponadto pomaga organizować pośrednictwo pracy, współpracuje z krajowymi i zagranicznymi stowarzyszeniami. Rodzin Kolpinga organizuje też wymianę międzynarodową dzieci, młodzieży i dorosłych w celu integracji europejskiej.

Ksiądz Adolf Kolping został nazwany przez Jana Pawła II jednym z głównych prekursorów nauki społecznej Kościoła w XIX wieku. Polski papież beatyfikował go 27 października 1991 roku. Powiedział wtedy, że ksiądz Kolping doskonale rozumiał młodego człowieka i realizował społeczny wymiar chrześcijańskiej wiary w praktyce. Adolf Kolping urodził się w ubogiej rodzinie pasterzy. Po ukończeniu szkoły podstawowej jego rodziców nie stać było, by mógł kontynuować dalszą naukę. Z tego powodu zaczął pracować w zakładzie szewskim. Był bardzo zdolny dlatego praca szła mu bardzo dobrze i wkrótce uzyskał dyplom czeladnika. W tym czasie zetknął się z wielką biedą materialną i moralną tego ubogiego środowiska. Był uważnym obserwatorem rodzącego się na początku XIX wieku kapitalizmu i jego problemów. Zawód szewca wykonywał przez 10 lat z wielką sumiennością. Jednak głęboko w swoim sercu nosił pragnienie, by zostać księdzem. Z pomocą życzliwych ludzi udało mu się zdobyć odpowiednią ilość pieniędzy, by móc rozpocząć naukę w szkole średniej. Po jej ukończeniu wstąpił do seminarium i po odbyciu studiów filozoficzno-teologicznych został wyświęcony na kapłana 10 kwietnia 1845 roku.

Swoją pracę duszpasterską rozpoczął na terenie parafii w mieście Elbertfeld, w rozwijającym się wówczas Zagłębiu Ruhry. Wcześniejsze doświadczenie biedy głęboko naznaczyło dwadzieścia lat jego pełnej oddania kapłańskiej posługi pośród bezrobotnej, opuszczonej i zaniedbanej moralnie młodzieży. Dostrzegając jej wielorakie potrzeby, zakładał bursy, kasy chorych, kasy oszczędnościowe, szkoły wieczorowe i świetlice. Już jako młody kapłan włączył się w działalność katolickiego stowarzyszenia młodzieży czeladniczej, założonego przez nauczyciela Johanna Breuera. Dostrzegł w zakładanych przez siebie stowarzyszeniach szansę na przyczynienie się do likwidacji ubóstwa młodych robotników. W związkach, które organizował, panowała rodzinna atmosfera chroniąca młodych przed zejściem na złą drogę.

W 1849 roku ksiądz Adolf Kolping został wikarym w katedrze w Kolonii, gdzie jeszcze intensywniej propagował tworzenie związków młodzieży. W maju 1849 roku założył Koloński Związek Katolickich Czeladników, który stał się zalążkiem dzisiejszego Dzieła Kolpinga, działającego od kilkunastu lat również w Polsce. Jego dzieło rozrastało się bardzo szybko jeszcze za jego życia. Założył związki młodzieży rzemieślniczej na terenie Austrii, Belgii, Szwajcarii i na Węgrzech. Uważał, że tego typu związki są wielką szansą dla młodych, zwłaszcza dla tych, którzy w poszukiwaniu pracy opuścili swoje rodziny i byli zdani tylko na siebie w nieznanym środowisku wielkiego miasta. W swoich kazaniach i publikacjach tworzył zręby nauki społecznej Kościoła. W swoim duszpasterstwie potrafił łączyć tradycyjne formy miłosierdzia, których nigdy nie brakowało w całej historii Kościoła, z nowocześnie zorganizowaną samopomocą społeczną. Pasją jego życia był Pan Jezus, którego codziennie spotykał w Eucharystii i odkrywał Jego umęczone oblicze na twarzach biednej i zaniedbanej młodzieży, która spontanicznie nazwała go swoim Ojcem. Ksiądz Kolping zmarł 4 grudnia w 1865 roku w Kolonii.

—

RDN/IB