74 rocznica bombardowania węzła Brzesko-Słotwina

5 września 1939 roku przypada 74 rocznica bombardowania węzła Brzesko-Słotwina.

Władysław Bartosz opisuje tamte zdarzenia w Zeszytach Wojnickich:

5 września 1939 roku jeden z pociągów ewakuacyjnych stał pod semaforem stacji kolejowej Słotwina – Brzesko. Setki ludzi ewakuowanych z zachodnich terenów Polski uciekały przed następującym na wschód okrutnym wrogiem. Było wśród nich najwięcej pracowników kolei wraz z rodzinami, wiele dzieci, zmobilizowanych żołnierzy podążających do swoich jednostek. O godzinie 16 nadleciały samoloty niemieckie a celem ich ataku były pociągi stojące od semafora pod stacją Słotwina- Brzesko do Jasienia, na trasie ponad 2 kilometrów. Niemcy nie rzucali bomb na tory, widać nie chcieli ich zniszczyć z myślą o ich późniejszym wykorzystaniu, ale rzucali bomby wzdłuż torów, w słotwińskie lasy i pobliskie zagajniki oraz ostrzeliwali je również z broni pokładowej. Gdy zaczęło się bombardowanie omawianego pociągu ewakuacyjnego, wszyscy jego pasażerowie biegli do lasu słotwińskiego, po prawej stronie torów (kierunek Tarnów). Lecący nad lasem hitlerowcy siekli z karabinów maszynowych i rzucali bomby. Waliły się drzewa. Po nalocie las, który był bombardowany i ostrzeliwany z broni maszynowej wyglądał przerażająco. Leżało tam wielu zabitych i rannych, szczątki ciał i włosów wisiały na drzewach i krzakach. Straszyły też potężne leje po bombach. Mieszkańcy Słotwiny i Brzeska pochowali 96 zabitych w kilkunastu grobach. Najwięcej było ich w słotwińskim lesie. W 1950 roku ekshumowano zwłoki i przeniesiono je do wspólnego grobu na brzeski cmentarz wojskowy przy ul. Czerniakowskiej. W czasie ekshumacji ustalono wiele nazwisk ofiar, które zginęły tam 5 września 1939 roku.

W tym samym czasie został zbombardowany drugi pociąg ewakuacyjny w okolicy przystanku kolejowego Sterkowiec, gdzie zginęło 50 osób. 36 ofiar pochowano na cmentarzu parafialnym w Szczepanowie, a 24 ofiary na cmentarzu parafialnym w Maszkienicach. Zdołano ustalić nazwiska tylko 9 osób.

źródło: Zeszyty Wojnickie

—

IB