Odnowiono pomnik Pawła Staśki -„Literata” z Borzęcina

Z inicjatywy Józefa Olchowy i Adama Kwaśniaka gruntownej renowacji doczekał się znajdujący się na Cmentarzu Parafialnym w Borzęcinie pomnik Pawła Staśki – borzęcińskiego pisarza, dramaturga i poety, autora ponad trzydziestu książek oraz sztuk teatralnych. „Literat” – bo tak nazywany był wśród miejscowych – urodził się 15 stycznia 1892 roku. Jego twórczość porusza szeroką problematykę począwszy od wojen (I wojny światowej i wojny polsko – bolszewickiej), poprzez tematykę religijną po zagadnienia natury miłosno – obyczajowej. Popularny w swojej twórczości w okresie międzywojnia. Niektóre jego pozycje książkowe, jak powieści „Szalona sielanka” i „Sabath życia” czy zbiór nowel „Odaliska” doczekały się kilku wznowień. „Literat” z Borzęcinem związany był przez cały okres swojej twórczości, aż do śmierci 16 grudnia 1943 roku.

Projekt „Renowacja pomnika Pawła Staśki ” przygotowany został przez Franciszka Siuduta z Urzędu Gminy w Borzęcinie, a został zgłoszony do konkursu w LGD Kwartet na Przedgórzu i zrealizowany w ramach „Małych projektów” przez Fundację MAGMA im. Ronalda Reagana w Borzęcinie. Renowacja objęła rekonstrukcję całego obiektu, w tym odnowę popiersia pisarza i wnętrza obelisku oraz tablicy inskrypcyjnej, z zachowaniem dawnego wzoru. Odnowiony pomnik został wyposażony w tablicę zawierającą informację o sławnym pisarzu..

– Zakres przeprowadzonych prac ustalony został na podstawie projektu zaakceptowanego przez Departament Funduszy Europejskich Urzędu Marszałkowskiego w Krakowie – mówi Anna Kwaśniak z fundacji Magma. – Duże zaangażowanie merytoryczne i finansowe w to przedsięwzięcie wnieśli wójt Janusz Kwaśniak i Rada Gminy Borzęcin. To właśnie samorząd gminy Borzęcin pokrył część kosztów inwestycji.

W trakcie prac związanych z renowacją pomnika „Literata” miało miejsce niecodzienne wydarzenie. Obok remontowanego pomnika zatrzymała się mieszkanka Borzęcina pani Maria Rogóż i wyrecytowała bez zająknięcia – pomimo swoich 86 lat – wiersz, który w roku 1941 napisał Jej Paweł Staśko, z okazji zakończenia VII klasy szkoły podstawowej, jako podziękowanie dyrektorowi szkoły p. Józefowi Ogorzałek.

– Renowacja pomnika Pawła Staśki jest przywracaniem pamięci o naszym pisarzu. „Literat” żyje, bo żyją jego teksty… – konstatuje Anna Kwaśniak.

Poniżej cytujemy przedmiotowy wiersz:

Drogi Panie,

Dzisiaj się kończy ten szkolny rok

Już koniec naszej nauki

Więc ja przychodzę do twoich stóp

Złożyć serdeczne podzięki.

Przychodzę, by Cię przebłagać Panie

Za wszystkie od nas przykrości

Bo Ci ich nie brak było codziennie

Ale to wybryk młodości.

Zapomnij Panie o tym co było,

Żeśmy Ci tak dokuczali

Chociaż ty chciałeś dla nas na dobre

To myśmy Cię nie słuchali.

Ale my Ciebie i tak kochamy

I dziś nam Ciebie opuścić żal

Bo tak nam razem było wesoło

Wśród tych kochanych szkolnych sal.

I dzisiaj kiedy szkołę żegnamy,

A wraz z nią i Ciebie Panie

Na zakończenie Ci dziś składamy

Takie ostatnie życzenie:

By Cię przedwieczny łask otaczał wianek ,

A z nim każdy szczęśliwy poranek

Użyczał, o co proszę najgoręcej,

Zdrowia, radości, szczęścia coraz więcej.

By skroń Twą kryła laurów zieloność

A życie trwało wiecznie – w nieskończoność,

Bez najmniejszego boleści westchnienia,

Takie Ci składam Panie życzenia.

 —

ug