Ludzkie tragedie

Wszyscy już chyba słyszeli o rodzinnej tragedii w podsądeckiej wsi Zabrzeż, gdzie 50-cio latek zamordował żonę i syna, ciężko ranił drugiego, a trzeci tylko przez przypadek uniknął śmierci, bo wcześnie rano opuścił dom, udając się do pracy. Sprawca, po dokonaniu tego strasznego czynu, powiesił się. Media podają, że była to normalna rodzina, gdzie nie było interwencji policji, ani jakichkolwiek innych nadzwyczajnych wydarzeń. Normalna. (?!) Za wyjątkiem tego, że człowiek, który dopuścił się tego okropieństwa pił i to tęgo!

Wiem to na pewno, mimo iż w telewizyjnych informacjach podawano, że był to spokojny mężczyzna. Tylko, że w ten sposób wypowiadali się o nim ludzie, którzy razem z nim zaglądali do kieliszka. Alkoholik to chory człowiek ale chore jest także nasze prawo. Osobiście znam następujący przypadek: do człowieka w delirium, który biegał wokół swojego domu z siekierą sąsiedzi wzywają policję. Ta odmawia interwencji ponieważ ten człowiek nie zrobił nic złego ani sobie, ani nikomu innemu. Jeszcze nie zrobił! Pogotowie ratunkowe także odmawia zabrania go do stosownej lecznicy ponieważ – uwaga! – on sam nie wyraża na to zgody. Inne, też autentyczne, zdarzenie: będący w alkoholowym delirium człowiek udał się na jeden z komisariatów policji aby zgłosić, że permanentnie jest podsłuchiwany, pozakładano mu „pluskwy” i w ogóle jest nękany przez niezidentyfikowane osoby. Został, z kpiącym uśmiechem odesłany do domu. Czy to jest normalne? Naprawdę potrzeba tragedii jak ta w Zabrzeży aby zacząć myśleć i chronić przed nieszczęściem otoczenie, rodziny i przypadkowe osoby przed takimi ludźmi? Nie tak dawno temu, u nas w Polsce, alkoholik – także siekierą – zabił małą dziewczynkę bo zobaczył w niej diabła. Czy nasi prawodawcy kiedykolwiek się ockną i zezwolą na interweniowanie przed, a nie po tragedii? Czy powołane do zwalczania patologii instytucje zaczną wreszcie widzieć problem i autentycznie mu przeciwdziałać? Takich przypadków delirium jest przecież znacznie więcej. Terroryzowane psychicznie i fizycznie rodziny ich nie zgłaszają bo najzwyczajniej się boją, że to nie tylko nic nie da, a wręcz przeciwnie, narazi je na odwet  ze strony rodzinnego pijaka. Dokąd nie zmienią się uwarunkowania prawne w stosunku do chorych od alkoholu ludzi, nic najpewniej nie zmieni się na lepsze. Czy ci co stanowią prawo i nie zauważają tego ogromnego społecznego problemu także znajdują się już w swoistym delirium? Na razie wszystko na to wskazuje.

—

Już po napisaniu powyższego, przydarzyła mi się następująca historia: do pewnego, będącego właśnie w alkoholowym delirium, człowieka wezwano karetkę pogotowia. Owszem, przyjechała. Tylko, że po (takim bardziej wizualnym) zbadaniu delikwenta i zaaplikowaniu mu zastrzyku, pani doktor stwierdziła, iż nie zabiorą go ze sobą do karetki bo za godzinę kończą zmianę, a tak w ogóle to teraz są inne procedury. Ona wypisze skierowanie i można go zawieźć do szpitala prywatnym samochodem lub zadzwonić po pogotowie jeszcze raz, lecz po zmianie obsady dyżuru. Jako, że ludzie w tym stanie są nieprzewidywalni i przy tym nieobliczalni, zgodziłem się transportować człowieka do szpitala. Jakoś udało mi się dojechać do lecznicy noszącej imię doktora Babińskiego w Krakowie, a tam… solidnie mnie zbesztano za wiezienie człowieka w delirium samochodem prywatnym. Mógł przecież w trakcie jazdy wyskoczyć, mógł rzucić się na kierowcę, mógł wreszcie zasłabnąć lub stracić przytomność – tłumaczono. I wówczas ja odpowiadałbym za wszystko. Bądź więc tu mądry człowieku i wybieraj w chwili potrzeby – pomóc czy najzwyczajniej się nie narażać? Jednak dzięki temu zdarzeniu, wiem teraz na pewno jedno – także nasza służba zdrowia znajduje się w stanie delirium!

—

TTKW