Małe muzeum w szkole w Borzęcinie

Od ponad dziesięciu lat w borzęcińskim gimnazjum działa kącik pamięci. Celem tej swoistej izby pamięci jest pielęgnowanie i rozwijanie dziedzictwa kulturowego w Borzęcinie. Odbywa się nie tylko poprzez gromadzenie eksponatów oraz kolekcji, ale także prezentacją efektów pracy metodą projektów. Aktualnie można oglądać wystawę  z ubiegłorocznego projektu pt. „Jak piękna jest Małopolska?”.  Część eksponatów została zgromadzona w ramach projektu „Borzęcin wczoraj i dziś”. Najstarsze pochodzą z przełomu XIX i XX wieku. Na szczególną uwagę zasługują fotografie z lat trzydziestych. Obrazują życie Borzęcina w tamtym okresie czasu.
Zbiory są udostępnione dla wszystkich, którzy zechcą je obejrzeć. Prezentowane są gościom odwiedzającym Borzęcin i gminę. Dzięki temu, że zbiory znajdują się w szkole, uczniowie w ramach edukacji regionalnej mogą uczyć się historii na miejscu. Perełką kolekcji jest kronika szkoły pozyskana z archiwum państwowego w Krakowie o/Bochnia. Została ona skopiowana i poprawiona. Ktokolwiek pisze o historii szkolnictwa w Borzęcinie może teraz, a właściwie jest zobowiązany do odwiedzenia tej Izby Pamięci.

Kinga Białek – Dyrektor Zespołu Szkół w Borzęcinie
Inicjatorkami powstania Izby Pamięci były nauczycielki języka polskiego mgr. Renata Sobota oraz mgr. Renata Woda. Izba jest swego rodzaju novum i innowacją w szkole. Na potrzeby izby uczniowie prowadzą zbiórkę starych rzeczy, które przynoszą z domu. Są to lokalne zabytki typu: niecka na mąkę, buty słomiane, stroje ludowe, stare świadectwa szkolne i zawarcia małżeństwa, zdjęcia, żelazka na dusze itp. Wśród nich jest wiele rzeczy, które w domu są zbędne, a w szkole stają się ważnymi, ponieważ uczą historii miejsca zamieszkania, najbliższej okolicy i regionu.

Beata Staśko – opiekunka Izby Pamięci
Jestem kontynuatorką tej pięknej idei i wspaniałego przedsięwzięcia. Kiedy wraz z uczniami chodziliśmy po naszej miejscowości od domu do domu prosząc o przekazanie na rzecz izby starych zabytkowych rzeczy, zdjęć, pism czy dokumentów spowodowaliśmy, że mieszkańcy sami zaczęli je odkrywać we własnych szpargałach gdzieś w piwnicy, na strychu, w pudłach, walizkach czy skrzyniach i sami nie wierzyli, że maja ich tak wiele. Nie przypuszczali wcześniej, że mogą one stanowić jakąś wartość. Dzięki naszej inicjatywie odnalazło się bardzo wiele pamiątek po babciach, dziadkach, generalnie po przodkach. Teraz mieszkańcy sami wystawiają je w altanach i ogrodach. Są wkomponowane w ich domostwa. To czym się podzielili z nami jest eksponowane w naszej izbie.

Lucjan Kołodziejski – nauczyciel historii w Zespole Szkół w Borzęcinie, współautor Monografii Borzęcina
W ramach programu „Moja wieś Borzęcin” (inicjatywa nauczycieli ze Szkoły Podstawowej w Borzęcinie Górnym) udało się zebrać wiele eksponatów, które były, są i będą mogły być zaprezentowane w Izbie Pamięci. Ekspozycja jest płynna, ponieważ cały czas pojawiają się nowe rzeczy na wystawie, a stare niestety są zabierane przez absolwentów naszej szkoły, ponieważ są one własnością ich rodzin. Dlatego myślę, że bardzo dobrze by się stało, gdyby w Brzesku powstało profesjonalne, powiatowe  muzeum. Rzeczy, które znajdują się w naszym zbiorze można by było użyczyć za zgodą uczniów muzeum na zasadzie wzajemnego porozumienia. Gdyby powstało muzeum w Brzesku należałoby eksponaty opisać, sklasyfikować, jednym słowem zinwentaryzować.

—

IB

[Show as slideshow]